Ля сцежкi каля возера ляснога
Расце бярозка з маладой ялiнкай,
Так блзiка нiбы з кораня аднога
Галiнку накрываючы галiнкай.
Хто першы з iх пачау расцi?
А хто апошнi? А можа разам?
Як адказ знайсцi?
Усе утоена мiнулым часам…
Але цiкава назiраць i верыць,
Што дзве раслiны, нiбы дзве сястрыцы
Стаяць у абдымку, бо баяцца звера,
Якi прaходзiць побач да крынiцы.
А можа каб было цяплей зiмой?
Каб не зламала злая завiруха,
Бо супраць моцы ветра выстаяць адной,
Напэуна цяжка, лепей “друг ля друга”.
Калi ж ляснiк, або друг ахвотнiкIх
Паспрабуе для чагосцi спiлаваць,
Дарэмнай будзе працa, а работнiк
Свой час павiнен толькi змарнаваць.
А што Вы бачыцe у той карцiне?
Якiя думкi к Вам прыходзяць?
Чаму бярозка прыгарнулася к ялiне?
Што для сябе карыснага яны знаходзяць?…
– Каждый человек уникален и талантлив по-своему. Вот вы, господин Нордо, тоже весьма примечательны. – Сейчас начну смущаться. – Не…
3 комментария
Чароўны вершык ^_^
Дзякуй за водгук
ВЫДАТНА